Беларуская Грэка-Каталіцкая Царква

Белару́ская Грэ́ка-Каталі́цкая (Унія́цкая) Царква́, або БГКЦ — адна з усходніх каталіцкіх цэркваў, якая прытрымліваецца візантыйскага абраду, знаходзіцца ў поўнай еднасці з Рымскім Апостальскім Пасадам і прызнае ўладу і духоўны аўтарытэт Папы Рымскага. БГКЦ пазіцыянуе сябе як непасрэдную пераемніцу ўніяцкіх епархій на Беларусі, створаных у выніку Берасцейскай уніі 1596 г.

Беларуская грэка-каталіцкая капліца Маці Божай Бялыніцкай на каталіцкіх могілках па вул. Лазарэнкі ў Магілёве

Перадгісторыя

Уніяцкая Царква ў Беларусі з’явілася ў выніку Берасцейскай царкоўнай уніі (1596). У 1839 г. у выніку рэалізацыі плану па ліквідацыі Уніі ў Расійскай імперыі, які прапанаваў ураду Іосіф Сямашка, Уніяцкая Царква была знішчана і далучаная да Рускай Праваслаўнай Царквы.

Таксама спадкаемцай Берасцейскай уніі з’яўляецца Украінская Грэка-Каталіцкая Царква (УГКЦ). На 1596 г. як беларускія, так і ўкраінскія епархіі ўваходзілі ў склад Кіеўскай мітраполіі, мітрапаліт якой рэальна знаходзіўся не ў Кіеве, а ў Вільні ці ў Наваградку. Львоўская і Пярэмысльская епархіі далучыліся да Уніі на сто гадоў пазней (у 1691 і 1700 г.). У 1946 годзе інспіраваны савецкай уладай Львоўскі «сабор», на якім не было ніводнага іерарха УГКЦ, якія на гэты час знаходзіліся ў турмах і лагерах, скасаваў Украінскую Грэка-Каталіцкую Царкву і пастанавіў увайсці ў склад Рускай Праваслаўнай Царквы Маскоўскага Патрыярхату. Аднак у Заходняй Украіне богаслужэбная дзейнасць многіх уніяцкіх святароў увесь час працягвалася ў падполлі. Сярод беларусаў прыхільнікі Уніі засталіся ў эміграцыі. 3 канца 1980-х гадоў пачалося масавае легальнае адраджэнне Уніяцкай Царквы на Украіне. На Беларусі таксама сталі стварацца суполкі вернікаў-уніятаў (пераважна з інтэлігенцыі).

Гл. таксама Царкоўная унія, Уніяцтва, Уніяцкая царква на Беларусі.

Адраджэнне

Пасля выдання ўказу пра верацярпімасць у Расійскай імперыі ў 1905 г. больш за сто дваццаць тысяч вернікаў, некалі запісаных з уніятаў у праваслаўныя, а таксама іх нашчадкі перайшлі ў каталіцтва лацінскага абраду (адраджаць уніяцтва было па-ранейшаму забаронена).

Тым не менш, ужо на пачатку XX ст. былі першыя спробы адраджэння Уніі ў Беларусі, яшчэ да Першай сусветнай вайны. На гэтай ніве працавалі Іван Іванавіч Луцкевіч, які кантактаваў з Галіцкім мітрапалітам Андрэем Шаптыцкім, Алаіза Пашкевіч-Кяйрыс (Цётка), якая, жывучы ў Львове, падрыхтывала да выдання беларускі ўніяцкі малітоўнік для дзяцей і інш. Мітрапаліт Андрэй Шаптыцкі накіраваў у 1908 г. адмысловае пасланне да вернікаў на тэрыторыі былых уніяцкіх епархій у Беларусі, якія ён па-ранейшаму лічыў нескасаванымі ў выніку Полацкага сабору 1839 г. Ён нават здзейсніў таемнае падарожжа па гарадах Беларусі пад выглядам свецкай асобы. Разам з І. Луцкевічам ён падрыхтаваў праект набыцця зямлі на Барысаўшчыне з мэтай перасялення туды беззямельных грэка-католікаў з Галіцыі, каб яны дапамаглі адрадзіць там Унію беларусам. Царскія ўлады перашкодзілі гэтаму праекту, аднак не выключана, што ён быў рэалізаваны на Палессі ў в. Гарадная, дзе сапраўды поруч з мясцовым насельніцтвам дагэтуль жывуць «галіцыяне» — нашчадкі грэка-каталіцкіх перасяленцаў з Галіцыі. Мітрапаліт А.Шаптыцкі прызначыў расійскага святара а. Аляксея Зерчанінава, якія прыняў грэка-каталіцтва, апекавацца ўсімі вернікамі-уніятамі на тэрыторыі Расійскай імперыі, у тым ліку і беларусамі.

Асноўны артыкул:

Асноўны артыкул: Пераслед грэка-каталікоў у СССР

Ва Усходняй Беларусі, дзе была ўстаноўлена савецкая ўлада, у першай палове 1920-х г. спробы адрадзіць Унію рабілі рымска-каталіцкі дэкан з Магілёва а. Язэп Белагаловы і расійскі грэка-каталіцкі экзарх а. . Апошняму мітрапаліт А.Шаптыцкі даручыў часовае кіраваўніцтва справамі беларускіх грэка-католікаў.

Сапраўднае адраджэнне уніі пачалося ў 1920-х г. у Заходняй Беларусі, якая трапіла ў склад Польшчы. Цэнтрам адраджэння Уніі стаў (каля Слоніма), дзе была створаная Усходняя Місія айцоў езуітаў. У Заходняй Беларусі было створана каля двух дзясяткаў парафій славяна-візантыйскага абраду, якія не мелі свайго іерарха, але падпарадкоўваліся мясцовым лацінскім біскупам (Віленскаму і Пінскаму). У гісторыі гэтае адраджэнне ўніяцтва атрымала назву «неаунія». Найбольш вядомымі беларускімі святарамі таго часу з’яўляюцца а. Баляслаў Пачопка, а. Вячаслаў Аношка, езуіт а. Антон Неманцэвіч, а. , а. , а. , а. Леў Гарошка і інш. Апекавацца парафіямі славяна-візантыйскага абраду на тэрыторыі Валыні, Падляшша і Палесся было даручана Апостальскаму Візітатару біскупу Мікалаю Чарнецкаму, .

17 верасня 1939 г. Кіева-Галіцкі мітрапаліт Грэка-Каталіцкай Царквы Андрэй Шаптыцкі на падставе паўнамоцтваў, наданых яму Папам Піем Х у 1908 г., заснаваў і прызначыў часовым кіраўніком Экзархату біскупа М.Чарнецкага. Праз год, у кастрычніку 1940, першым беларускім Экзархам быў прызначаны айцец Антон Неманцэвіч. Сядзіба Экзархату размяшчалася ў пад Слонімам, дзе знаходзілася Усходняя місія езуітаў. Прызначэнне а. А.Неманцэвіча пацвердзіў прэфект кард. у сваім лісце ад 22 снежня 1941 г. У дапамогу Экзарху была створана з трох членаў: намеснікам Экзарха стаў айцец Леў Гарошка, сябрамі Рады — айцец Іван Гермацюк і айцец Вячаслаў (Вацлаў) Аношка.

Пасля далучэння Заходняй Беларусі да СССР Грэка-Каталіцкая Царква зведала моцны ціск уладаў. На пачатак 1941 г. засталося толькі 3 парафіі і яшчэ некалькі невялікіх асяродкаў вернікаў. Падчас нямецка-фашысцкай акупацыі айцец Экзарх Антон Неманцэвіч быў арыштаваны. Знясілены, ён памёр ад тыфу ў 1943 г. як пакутнік у турме СД у Мінску.

Пасля Другой сусветнай вайны і гвалтоўнай ліквідацыі Грэка-Каталіцкай Царквы ў 1946 г. яе структур у Беларусі афіцыйна не існавала, працягвалася таксама жыццё ў падполлі. Час ад часу ў Беларусь прыязджалі ўкраінскія манахі-базыльяне, якія дзейнічалі ў падполлі і таемна служылі набажэнствы на кватэрах у сем’ях вернікаў і ў касцёлах (Лагішын, Слонім). У Пінску пры касцёле служылі некалькі грэка-каталіцкіх манахіняў з Задзіночання Сясцёр «Дзеці Марыі». Апошняя з іх памерла ў сярэдзіне 1980-ых. У пасляваенны перыяд легальнае жыццё Царквы перанеслася на Захад, дзе былі створаныя беларускія грэка-каталіцкія асяродкі: у Лондане, Парыжы, Рыме, Чыкага, Лювене і інш. Пасля вайны ў жывых заставаліся 2 сябры Рады Экзархату. Намеснік Экзарха а. Леў Гарошка, які жыў у Парыжы і Лондане, захоўваў архіў беларускага Экзархату ГКЦ.

Ад 1976 г. сістэматычную апостальскую працу ў Беларусі падпольна праводзіў айцец Віктар Данілаў, высвячаны на грэка-каталіцкага святара ў 1976 г. ў Львове Зверхнікам УГКЦ у падполлі архібіскупам . Цэнтрам дзейнасці айца В.Данілава было Гродна. Пачынаючы з 1989 г. — пры лібералізацыі грамадскага і рэлігійнага жыцця — групы студэнцкай моладзі і інтэлігенцыі, зацікаўленыя ідэяй уніі, пачалі адраджэнне БГКЦ. 11 сакавіка 1989 г. у Мінску ў Кальварыйскім касцёле а. Аляксандр Надсан адслужыў першую за 150 гадоў пасля 1839 г. публічную каталіцкую багаслужбу ў візантыйскім абрадзе (па-беларуску). Гэты дзень лічыцца пачаткам адраджэння рэлігійнага і малітоўнага жыцця Грэка-Каталіцкай Царквы ў Беларусі. Першая пасля вайны грэка-каталіцкая парафія ў Мінску ўтварылася ў верасні 1990 г., а 19 кастрычніка 1990 г. грэка-каталіцкі мітрапаліт Уладзімір Стэрнюк выдаў грамату пра яе кананічнае заснаванне. Пасля больш чым 150-гадовага перапынку першым грэка-каталіцкім святаром, высвячаным на тэрыторыі Беларусі, стаў а. Яўген Усошын з Мінска. 17 чэрвеня 2007 г. ён быў рукапакладзены дапаможным біскупам Кіеўскай архіепархіі УГКЦ Багданам Дзюрахам у Маладзечне. Дагэтуль усе беларускія грэка-каталіцкія святары высвячваліся па-за межамі Беларусі.

Першымі манахамі ў адроджанай БГКЦ сталі студыты, якія ў ліпені 1994 г. адкрылі манастыр св. Барыса і Глеба ў Полацку. Першым яго настаяцелем стаў а. Венядыкт Алексійчук. У верасні 2012 г. пастырскае служэнне на парафіі Маці Божай Нястомнай Дапамогі ў Мінску распачынае рэдэмптарыст а. Антоній Нікалаеў, а 25 снежня 2012 г. тут урачыста адкрываецца супольнасць рэдэмптарыстаў, якую складаюць двое беларусаў, што прайшлі святарскую фармацыю ў Украіне: айцы Антоній Нікалаеў і Зміцер Чарнель.

Колькасць парафій і вернікаў

Асноўны артыкул: Адміністрацыйная іерархія Беларускай грэка-каталіцкай царквы

Царква Святога Кірылы Тураўскага і Усіх Святых Апекуноў Беларускага Народа ў Лондане

На пачатак 2003 года ў Беларусі дзейнічала 13 зарэгістраваных грэка-каталіцкіх парафій: па 2 у Мінску і Віцебску, па адной у Брэсце, Баранавічах, Гомелі, Гродне, Магілёве, Маладзечне, Лідзе, Івацэвічах, Полацку. На 2003 г. у БГКЦ было 7 святароў, 1 дыякан, 3 манахі, 1 манахіня. Апеку над грэка-католікамі Беларусі ажыццяўляе архімандрыт Сяргей Гаек.

На 2008 год Беларуская Грэка-Каталіцкая Царква мела два протапрэзьбітэраты (дэканаты):

• Цэнтральна-заходні імя блаславёнага Мікалая (Чарнецкага) — 12 парафій.
• Усходні імя святога Язафата — 6 парафій.

На чэрвень 2009 г. Беларуская Грэка-Каталіцкая Царква мела 20 парафій (зарэгістраваных з іх — 15) (у тым ліку 4 — у Мінску, 2 — у Віцебску), яшчэ адны чакалі рэгістрацыі. БГКЦ мела 16 святароў і 2 дыяканы і была прадстаўленая ў Мінску, ва ўсіх абласных цэнтрах Беларусі і ў многіх вялікіх гарадах: Баранавічы, Жодзіна, Івацэвічы, Ліда, Маладзечна, Мар’іна Горка, Пінск, Полацк, Орша і Слонім. Місійныя пункты і парафіі ў стадыі рэгістрацыі ёсць таксама ў Барысаве, Заслаўі, Ваўкавыску, Навагрудку, Свіслачы, Бярозе, Камянцы і інш. Апроч гэтага ёсць парафіі за межамі краіны — у Лондане, Бельгіі (Антверпен), Празе, Калінінградзе. Па-за межамі Беларусі стала жывуць і служаць 5 беларускіх грэка-каталіцкіх святароў. Час ад часу грэка-каталіцкія службы для беларускіх вернікаў адбываюцца таксама ў Вільні, Каўнасе, Варшаве, Любліне, Рыме, Львове, Івана-Франкоўску, Мінеапалісе, Чыкага, Кліўлендзе і інш.

Парафіі малаколькасныя, бо няма нармальных месцаў для малітвы — па 20-50 чалавек, якія прадстаўляюць у асноўным інтэлігенцыю і моладзь. Найбольшыя па колькасці вернікаў парафіі ў Мінску, Брэсце, Баранавічах, Івацэвічах, Віцебску, Полацку і Гродне.

Афіцыйна БГКЦ мае толькі 2 культавыя пабудовы — царкву ў Полацку і капліцу ў Магілёве. У іншых гарадах пабудаваныя душпастырскія цэнтры з капліцамі. З 1999 г. дзейнічае грэка-каталіцкі душпастырскі цэнтр парафіі святых братоў-апосталаў Пятра і Андрэя ў Брэсце (вул. Дворнікава, 63), дзе выдаецца грэка-каталіцкая газета «Царква», ёсць бібліятэка, якой карыстаюцца студэнты і навукоўцы, і вялікая капліца з лавамі на 80 месцаў. У канцы чэрвеня 2008 г. па вул. Арджанікідзэ, 6 у Мінску (раён ст. м. Аўтазаводская) пачаў дзейнічаць Грэка-каталіцкі цэнтр Святога Язэпа з капліцай, бібліятэкай. У БГКЦ акрамя манахаў студыйскага ўставу, ёсць таксама некалькі святароў, што належаць Кангрэгацыі Найсвяцейшага Адкупіцеля.

Даныя па колькасці вернікаў недакладныя, ацэнкі вагаюцца ад 3 тыс. да 10 тыс. чалавек. Колькасць актыўна практыкуючых католікаў візантыйскага абраду, якія штонядзелю бываюць на Літургіі ў храмах і капліцах свайго абраду, рэальна складае ў Беларусі каля 500 вернікаў. Значная частка вернікаў усходняга абраду (хрышчаных у праваслаўі), якія прынялі каталіцтва, праз недахоп грэка-каталіцкіх душпастыраў і святыняў практыкуе ў лацінскім абрадзе (па некаторых ацэнках — да 30 тыс.).

Іерархія і падрыхтоўка кадраў

На чале дэканату БГКЦ у 1994—1998 стаяў а. протапрасвітар Ян Матусевіч. Па стане на 2009 створаны два дэканаты (протапрасвітараты) БГКЦ: Усходні протапрасвітарат імя Св. Язафата (дэкан — а. Зміцер Грышан з Віцебску) і Цэнтральна-Заходні протапрасвітарат імя святапакутніка Мікалая Чарнецкага (дэкан — а. Яўген Усошын з Мінску).

Беручы пад увагу той факт, што заснаваны мітрапалітам А. Шаптыцкім у 1939 г. Беларускі Экзархат для грэка-каталікоў Апостальская Сталіца ў Рыме ніколі не скасоўвала, можна сцвярджаць, што Экзархат юрыдычна існуе, але застаецца без свайго біскупа-ардынарыя, і падпарадкоўваецца, такім чынам, проста Апостальскай Сталіцы.

Апостальскі візітатар «ad nutum Sanctae Sedis» для грэка-каталікоў Беларусі Архімандрыт Сяргей (Гаек)

Рымскім Апостальскім Пасадам у студзені 1994 г. для грэка-католікаў у Беларусі быў прызначаны Апостальскі Візітатар «ad nutum Sanctae sedis» архім. Сяргей Гаек. Апостальскім Візітатарам для беларусаў (каталікоў абодвух абрадаў) замежжа да сваёй смерці ў 2015 г. з’яўляўся мітрафорны протаярэй а. Аляксандр Надсан.

У склад духавенства Беларускай Грэка-Каталіцкай Царквы, станам на 25 чэрвеня 2013 года, уваходзяць 14 святароў і 4 дыяканы:

• протапрасвітар Зміцер Грышан,
• протапрасвітар Яўген Усошын,
• святар Андрэй Абламейка (апякуецца вернікамі ў Празе і Вене),
• іераманах Лявонцій (Тумоўскі), студыт (на дадзены момант вучыцца ў Італіі),
• святар Яўген Маліноўскі,
• святар Ігар Кандрацьеў,
• святар Андрэй Крот,
• святар Аляксандр Шаўцоў,
• святар Андрэй Буйніч,
• святар Аляксандр Шыбека,
• святар Васіль Ягораў,
• святар Аляксей Філіпенка
• святар Антоній (Нікалаеў), рэдэмптарыст
• святар Зміцер (Чарнель), рэдэмптарыст
• дыякан Віталь Быстроў,
• дыякан Вячаслаў Гарчакоў,
• дыякан Аляксей Варанко,
• дыякан Аляксандр Хахлоў.

У замежжы стала жывуць і служаць святары а. Ян Майсейчык, а. Сяргей Стасевіч, а. Ігар Лабацэвіч.

Кандыдаты ў святары праходзяць навучанне ў духоўных установах Украіны (Івана-Франкоўск), Італіі (Рым), Польшчы (Драгічын, Варшава).

Хрысціянскі валанцёрскі Рух Св. Мікалая

Хрысціянскі валанцёрскі Рух Св. Мікалая паўстаў увосень 2007 г.у г. Віцебск. З’яўляецца грэка-каталіцкай дабрачынна-душпастырскай ініцыятывай і лучыць людзей добрай волі, незалежна ад канфесійнай прыналежнасці, якія хочуць бескарысна дапамагаць тым, хто знаходзіцца ў патрэбе.

Асноўныя кірункі дзейнасці Руху Св. Мікалая — дапамога людзям з асаблівасцямі псіха-фізічнага развіцця, дзецям-сіротам і дзецям з дысфункцыйных сем’яў, дапамога састарэлым і хворым; дзейнасць у абарону ненароджанага жыцця. Вялікая ўвага ўдзяляецца прафесійнай падрыхтоўцы валанцёраў. За час дзейнасці Руху былі праведзены сотні падзей і акцый. Новыя цэнтры Руху паўсталі таксама ў Гродне (2008), Мінску (2010), Маладзечне (2011).

Рух Св. Мікалая — адзін з першых рухаў на Беларусі, які пачаў актыўна развіваць ідэю сістэматычнага хрысціянскага валанцёрства ў дабрачынным сацыяльным служэнні. Асноўная ідэя Руху — шчырасць у служэнні, заснаваная на навуцы Ісуса Хрыста, без матэрыяльнай зацікаўленасці.

Галерэя

• Грэка-каталіцкі душпастарскі цэнтр у Брэсце
• Царква св. братоў-апосталаў Пятра і Андрэя ў Брэсце (усярэдзіне)
• Знак каля беларускай грэка-каталіцкай капліцы ў Marian House у Лондане
• Царква св. Кузьмы і Дзям’яна ў Празе, дзе ладзяць богаслужэнні беларускія грэка-каталікі

Зноскі

1. 15 гадоў таму аднавіла сваю легальную дзейнасьць БГКЦ // Царква, № 4 (47), сьнежань, 2005, с. 1.
2. http://svjazep.org/index.php?newsid=201
3. Наша Ніва: «У Мінску адкрыўся Грэка-каталіцкі цэнтр» Архівавана 30 чэрвеня 2008.
4. У Празе пачынаюцца рэгулярныя беларускія набажэнствы Архівавана 6 красавіка 2016.
5. У Калінінградзе беларусы стварылі грэка-каталіцкую суполку Архівавана 30 кастрычніка 2020.
6. Беларуская грэка-каталіцкая царква: cучасны стан, перспектывы развіцця Архівавана 11 верасня 2014.

Спасылкі

• Рэдэмптарысты Візантыйскага Абраду ў Беларусі
• Грэка-каталіцкая парафія Св. Язэпа
• Беларуская грэка-каталіцкая газета «Царква» Архівавана 15 жніўня 2016.
• Царква і душпастырскі цэнтр грэка-католікаў у Берасці Архівавана 16 снежня 2011.
• Фотаздымкі грэка-каталіцкага цэнтра імя Св. Язэпа ў Мінску, блог darriuss’а
• Уніяцкая царква Св. Параскевы Полацкай, фота на www.radzima.org
• Марозава С. Уніяцкая царква ў культурна-гістарычным развіцці Беларусі (1596—1839 гг.). : Гродна: ГрДУ, 2001.
• Марозава С.Берасцейская царкоўная унія 1596 г. у беларускай гістарыяграфіі. Гродна: ГрДУ, 2002.
• Артыкулы Брэсткай унii 1596 года
• Беларуская Грэка-Каталіцкая Царква
• Хрысціянскі валанцёрскі Рух Св. Мікалая Архівавана 21 лютага 2012.