Грунт

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Грунт (значэнні).

Грунт (ст.-белар. кгрунтъ,грунтъ ад ням.: Grund — глеба, зямля, аснова) — горныя пароды і глебы, якія залягаюць у верхняй частцы зямной кары, пераважна ў зоне выветрывання, знаходзяцца ў сферы ўздзеяння вытворчай дзейнасці чалавека і могуць быць скарыстаныя ў якасці падмуркаў, асяроддзя і матэрыялаў для розных збудаванняў.

Грунты з’яўляюцца аб’ектам вывучэння .

Зноскі

1. Гістарычны слоўнік беларускай мовы Архівавана 5 сакавіка 2016., Т.15

Літаратура

• Ананьев, В. П. Инженерная геология и гидрогеология: учебник для вузов / В. П. Ананьев, Л. В. Передельский. — М.: Высш. школа, 1980. (руск.)