Праліў Атранта

О́транта (італ.: Canale d'Otranto, алб.: Ngushtica e Otrantos) — праліў паміж узбярэжжамі Італіі (паўвостраў Саленціна) і Албаніі, злучае Адрыятычнае і Іанічнае мора. Названы так ад горада Отранта ў Італіі.

Отранта
італ. Canale d'Otranto
Характарыстыкі
Сярэдняя велічыня прыліва	да 0,4 м
Шырыня	75 км
Даўжыня	120 км
Найбольшая глыбіня	850 (да 1247) м
Размяшчэнне
40°13′10″ пн. ш. 18°55′32″ у. д.^HGЯO
Вышэйстаячая акваторыя	Адрыятычнае мора
Краіна	Албанія
Отранта
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Отранта (значэнні).

Даўжыня праліва 120 км, найменшая шырыня 75 км. Найбольшая глыбіня 850 (да 1247) м. Прылівы вышынёй да 0,4 м.

Пад час Першай сусветнай вайны праліў меў стратэгічнае значэнне. Ваенна-марскія сілы саюзнікаў — Італіі, Францыі і Вялікабрытаніі — заблакіравалі праліў, прадухіліўшы выхад аўстра-венгерскага флоту ў Міжземнае мора, дзе знаходзіўся марскі тэатр ваенных дзеянняў.

Крыніцы

1. Военный энциклопедический словарь / Пред. Гл. ред. комиссии Н. В. Огарков. — М. Воениздат, 1983. — С. 529. — 633 с. с ил., 30 л. ил.
2. БелЭн 2000.

Літаратура

• О́транта // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 11: Мугір — Паліклініка / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 11. — С. 458. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0188-5 (т. 11).
• О́транто // Т. 19. Отоми — Пластырь. — М. : Советская энциклопедия, 1975. — С. 12. — ((Большая советская энциклопедия) : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
• Отра́нто // Военно-морской словарь (руск.) / Гл. ред. . — М.: Воениздат, 1989. — С. 298. — 511 с. — 100 000 экз. — ISBN 5-203-00174-X.
• О́транто // Военный энциклопедический словарь / Пред. Гл. ред. комиссии С. Ф. Ахромеев. — Изд. 2-е. — М.: Воениздат, 1986. — С. 258. — 863 с. с ил., 30 л. ил. — 150 000экз. (руск.)
• Отранто // Военный энциклопедический словарь / Пред. Гл. ред. комиссии Н. В. Огарков. — М.: Воениздат, 1983. — С. 529. — 863 с. (руск.)

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Отранта (праліў)