У паняцця ёсць і іншыя значэнні гл Практыка Практыка стар грэч πράξις дзейнасць мэтазгодная і мэтанакіраваная дзейнасць

Практыка (стар.-грэч.: πράξις «дзейнасць») — мэтазгодная і мэтанакіраваная дзейнасць. Практыка — гэта дзейнасць, якую ажыццяўляе для дасягнення вызначанай, загадзя пастаўленай .

Практыка мае грамадска-гістарычны характар і залежыць ад узроўню развіцця грамадства, яго сацыяльна-класавай структуры; мэты практычна дзеючага суб'екта, у канчатковым выніку, заўсёды вызначаецца грамадствам.

Структура практыкі

Аб'ект — тое, на што накіравана дзеянне.
— той, хто здзяйсняе дзеянне.
Мэта — тое, дзеля чаго здзяйсняецца дзеянне.
— тое, што атрымліваецца па заканчэнні дзеяння.
— тое, з дапамогай чаго ажыццяўляецца дзеянне.

Віды практыкі

: ёга, ісіхазм, суфізм — практыка індывідуальнага самаўдасканалення.
Рэлігійная практыка — практыка калектыўнага ўдасканалення.
— практыка пераўтварэння прыроды.
— практыка падтрымання грамадства.
— практыка фармавання суб'ектаў грамадства.
— практыка пераўтварэння чалавечай прыроды.
— практыка пераўтварэння і развіцця візуальнай мовы для захоўвання і перадачы інфармацыі ў рамках пэўнага соцыума або ў цэлым.