Леў I Макела грэч Λέων A лац Flavius Valerius Leo Augustus 401 18 студзеня 474 усходне рымскі імператар у 457 474 гадах

Леў I Макела (грэч. Λέων A′; лац.: Flavius Valerius Leo Augustus 401—18 студзеня 474) — усходне-рымскі імператар у 457—474 гадах.

Леў I Макела

грэч. Λέων A′
лац.: Flavius Valerius Leo

Бюст Льва I, Луўр.

Візантыйскі імператар
457 — 474

Сумесна з

Леў II (473 — 474)

Папярэднік

Маркіян

Пераемнік

Леў II

Нараджэнне

каля 401

Фракія

Смерць

19 студзеня 474

Канстанцінопаль, Візантыя

Род

Львоў (заснавальнік дынастыі)

Жонка

Элія Верына^[d]

Дзеці

Арыядна^[d] і Лявонція^[d]

Веравызнанне

Хрысціянства

Медыяфайлы на Вікісховішчы

Леў нарадзіўся ў Дакіі. Пагаворвалі нават што ў маладосці ён быў простым мясніком, і ў сталіцы доўгі час паказвалі ахвотнікам крамку, у якой Леў гандляваў мясам са сваёй жонкай Верынай. Пазней ён, аднак, камандаваў войскамі і кіраваў Сілімбрыяй.

Калі памёр імператар Маркіян, вайскаводы і (бацька і сын) узвялі Льва, які служыў у іх куратарам, на візантыйскі прастол. Яны спадзяваліся, што будуць за яго кіраваць імперыяй, але жорстка пралічыліся. У 463 годзе паміж імі адбыўся сур'ёзны разлад. Леў заклікаў да сябе на дапамогу ісаўрыйскіх федэратаў і наблізіў да сябе іх вайскавода, нейкага Тарасікадзісу Русумвладзеота, якому ён даў імя і выдаў за яго сваю дачку Арыядну.

Ардавурый вырашыў падпарадкаваць сабе ісаўраў, жадаючы падарваць уладу імператара. Але план яго быў раскрыты, і Леў загадаў забіць Аспара і яго сыноў (Ардавурыя ў тым ліку). Сам Зянон быў прызначаны вайскаводам Усходу. Аднак падданыя Льва недалюблівалі Зянона і былі настроены супраць яго. Леў, паміраючы, абвясціў імператарам свайго ўнука, сына Зянона і Арыядны, Льва II.

Леў сканаў 18 студзеня 474 года. Па словах Малха, Леў быў самым шчаслівым з цароў. Ён быў грозным як да падданых, так і варвараў. Аднак ён адрозніваўся прагай да грошай; у шматлікіх сваіх падданых адняў маёнткі і ўвёў цяжкія для народа падаткі .

Зноскі

Кандзід. «Гісторыя».
Феафан. «Хранаграфія».
Малх. «Візантыйская гісторыя».

Літаратура

. «Гісторыя»
. «Візантыйская гісторыя»
Феофан. «Хранаграфія» У кн. Летопись византийца Феофана от Диоклетиана до царей Михаила и сына его Феофилакта, М. 1884

[1] Кандзід. «Гісторыя».

[2] Феафан. «Хранаграфія».

[3] Малх. «Візантыйская гісторыя».