У гэтай старонкі няма правераных версій хутчэй за ўсё яе якасць не ацэньвалася на адпаведнасць стандартам Знак матэрыяль

У гэтай старонкі няма правераных версій, хутчэй за ўсё, яе якасць не ацэньвалася на адпаведнасць стандартам.

Знак: матэрыяльны і пачуццёва ўспрыйманы прадмет, з'ява, дзеянне, што выступае як прадстаўнік іншага прадмета, якасці або адносіны. Знакі, іх сістэмы і правілы іх выкарыстання вывучае семіётыка ().

Адрозніваюцца і знакі. Усе ўжываныя знакі маюць на мэце перадачу пэўнай інфармацыі, але разуменне знаку немагчымае без папярэдняга высвятлення яго значэння. Усе сістэмы сродкаў, ужываныя чалавекам для абмену інфармацыяй — . Ва ўсіх навуковых канцэпцыях адрозніваюць сам знак і яго спосаб выражэння (азначальнае ці рэпрэзентамен, у залежнасці ад традыцыі, гл.далей будова знака), і падкрэсліваецца, што знак — нешта большае за спосаб выражэння.

У адносінах паміж спосабам выражэння знака і азначанай ім існасцю выдзяляюць 3 віды адносін, якімі з'яўляюцца, у парадку памяншэння адвольнасці, сімвалічная (знак-сімвал), дзе знак адносна азначанага з'яўляецца адвольным або чыста дамоўным, іканічная (знак-копія), дзе знак падобны на азначанае, і індэксная (знак-прыкмета), дзе знак наўпрост нейкім чынам звязаны з азначаным.

Будова знака

Пры аналізе знака ён разглядаецца, у традыцыі («дыяда Сасюра»), як складзены з дзвюх частак: «азначальнага» (або экспанента) — матэрыяльнага боку або формы знака, і «азнача́нага» — змястоўнага, сэнсавага боку. Азнача́ны бок тоесны не з самой рэччу, з'явай і г.д., а з яе вобразам; гэтаксама азначальны бок тоесны не з канкрэтным матэрыяльным увасабленнем, а з яго вобразам. Знак, паводле Сасюра, мае цалкам адвольную будову; неабходнай сувязі паміж азначаным і азначальным не існуе, такая сувязь з'яўляецца чыста канвенцыянальнай, прадуктам дамоўленасці. Канцэпцыя Сасюра служыць асновай лінгвістычнай мадэлі знакаў (моўных знакаў).

У процівагу «дыядзе Сасюра» прапанаваў «трыяду», што складаецца з рэпрезентамену, інтэрпрэтанты і аб'екту. Схематычна сувязі паміж імі выражаюцца трыкутнікам — аснову складае сімвал (рэпрэзентамен), суаднесены з азначаным аб'ектам, у вяршыні знаходзіцца інтэрпрэтанта, якую часта атаясамляюць з азначаным або рэферэнцыяй. Інтэрпрэтанта — не тое самае, што інтэрпрэтатар (той, хто атрымлівае і тлумачыць знак), а тое, дзякуючы чаму знак мае значэнне нават пры няіснасці інтэпрэтатара. У тлумачэнні-гіпотэзе інтэрпрэтанта — іншы спосаб прадстаўлення таго самага аб'екта, і каб яе спазнаць, трэба азначыць знак з дапамогай іншага знаку, інтэрпрэтанта якога будзе наступны знак і г.д. Паводле Эка, такім, хоць і парадаксальным, спосабам — неразрыўным працэсам семіёзісу — можна абгрунтаваць семіётыку яе ўласнымі сродкамі. Паняцце стварэння сэнсу, якое тут узнікае, моцна папулярнае ў тэарэтыкаў мас-медыяў, бо яны падкрэсліваюць важнасць актыўнага працэсу інтэрпрэтацыі. Канцэпцыя Пірса служыць, між іншым, для апісання .

Зноскі

Наогул, у семіётыцы знакам можа быць што заўгодна, да чаго можна прыпісаць значэнне, сэнс — слова, вобраз, гук, жэст. У Скрыпніка.
Большой энциклопедический словарь, 1999—2000.
У Сцяцко.
На аснове канцэпцый будовы знака, прапанаваных .
У Скрыпніка.
Падобным на трыкутнік Огдана і Рычардса.

Літаратура

Семиотика: книга для студентов / Автор-составитель Скрипник К. Д. — Ростов-на-Дону: РИО Ростовского филиала РТА, 2000. — 127 с.
Мова як адмысловая знакавая сістэма // Сцяцко П. У. Уводзіны ў мовазнаўства: Дапаможнік. — Гродна: ГрДУ, 2001. — 231 с. — ISBN 985-417-212-0.

[1] Наогул, у семіётыцы знакам можа быць што заўгодна, да чаго можна прыпісаць значэнне, сэнс — слова, вобраз, гук, жэст. У Скрыпніка.

[2] Большой энциклопедический словарь, 1999—2000.

[sc-3] У Сцяцко.

[4] На аснове канцэпцый будовы знака, прапанаваных .

[skr-5] У Скрыпніка.

[6] Падобным на трыкутнік Огдана і Рычардса.